LA İLAHE İLLALLAH'IN MANASI
La ilahe illallah'ın manasını daha önce geniş olarak açıklamıştık. Bu konuyu tekrar ele almamızdaki sebep; bazı ayet ve hadislerle konuya daha fazla açıklık getirmek ve bütün ibadetlerin sadece Allah'a yapılması gerektiğini, ölülerden veya ölmüş salih kimselerden veyahut meleklerden yardım istemenin ve onları yardıma çağırmanın şirk olduğunu zihinlere iyice yerleştirmektir.
Aşağıda zikredeceğimiz ayetler böyle kişiler hakkında nazil olmuştur.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor: "De ki: "O'nun dışında (ilah olarak) öne sürdüklerinizi çağırın. Onlar sizden ne zararı uzaklaştırabilirler ne de onu yararınıza dönüştürebilirler."Onların taptıkları da Rablerine daha yakın olmak için vesile ararlar. O'nun rahmetini umarlar, azabından da korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı korkunçtur." (İsra: 56-57)
Şimdi bu ayetleri inceleyelim:
"Ey Muhammedi Allah'tan başkasına ibadet eden şu müşriklere de ki: "O'nun dışında (ilah olarak) öne sürdüklerinizi çağırın."
Yani; putları, ortaklan çağırın. Onlara yalvarın ve onlardan isteyin. Şüphesiz ki onlar sizin bir sıkıntınızı dahi gidermeye ve değiştirmeye güç yetiremezler. Sıkıntıyı sizden alıp başkasına da veremezler. Fakat bütün bunlara kadir olan ancak ve ancak eşi ve şeriki bulunmayan Allah'tır.
Avfi, İbn-i Abbas'tan rivayetle bu ayet konusunda şöyle dediğini bildirir:"Şirk ehli diyorlar ki: "Biz meleklere, Mesih'e (İsa'ya) ve Uzeyr'e ibadet ederiz." Onların ibadet ettikleri; Melekler, Mesih ve Uzeyr idi."
"Onların taptıkları da Rablerine daha yakın olmak için vesile ararlar."
Buhari, Abdullah b. Mes'ud'un bu ayet hakkında şöyle dediğini nakleder:"İnsanlardan bir topluluk cinlerden bir topluluğa tapıyordu. Cinler müslüman oldular ama onlara ibadet eden insanlar bunlara ibadet etmeye devam ettiler."
Abdullah b. Mes'ud'un sözünden ayetteki "vesile" nin "İslam" manasına geldiği anlaşılmaktadır.
"Onun rahmetini umarlar, azabından da korkarlar."
İbadet; ancak korku ve ümitle tamamlanıl'. Korkuyla kişi kötülüklerden sakınır, ümitle itaate devam eder.
"Çünkü Rabbinin azabı korkunçtur."
Allah'tan sakınılması ve cehenneme düşüp yanmaktan kaçınılması gerekir. Ateş azabından Allah'a sığınırız.
Bu ayetlerden apaçık anlaşılan gerçek şu ki: İnsanın salih kimseleri Allah'la kendisi arasında vasıta tayin ederek bunların kendisini Allah'a yaklaştıracağına inanması veya zannetmesi büyük şirklerdendir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:"Onlar Allah'ı bırakıp hahamlarını, papazlarını(din adamlarını) ve Meryem oğlu Mesih'i Rab edindiler." (Tevbe: 31)
İmam Ahmed, Timsizi ve İbn-i Cebir'in çeşitli yollardan olmak üzere Adiyy b. Hatam (r.a)'den rivayetlerine göre Rasulullah (s.a.s)'in daveti ona ulaştığında Şam'a kaçmıştı. O, cahiliyyet devrinde hristiyan olmuştu. Kız kardeşi ile birlikte kavminden bir grup esir edilmişti. Sonra Rasulullah (s.a.s) kız kardeşine ihsanda bulundu ve ona hediyeler verdi. O da kardeşine dönerek onu İslam'ı kabule ve Rasulullah (s.a.s)'in yanına gelmeye teşvik etti. Adiyy Medine'ye geldi. Kabilesi Taya içinde olup babası Hatam et-Tai cömertliğiyle meşhurdu. İnsanlar onun geldiğini haber verdiler. Adiyy boynunda gümüşten bir haç olduğu halde Rasulullah (s.a.s)'in yanına girdi. O sırada Rasulullah (s.a.s): "Onlar Allah'ı bırakıp hahamlarını, papazlarını (din adamlarını) ve Meryem oğlu Mesih'i Rab edindiler" ayetini okudu. Bunun üzerine Adiyy Rasulullah'a dedi ki:
"Muhakkak onlar, onlara ibadet etmiyorlar ki" dedi.
Rasulullah (s.a.s):
"Onlar Allah'ın helal kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helal kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı?" dedi. Adiyy b. Hatem: "Evet" deyince Rasulullah (s.a.s):
"işte böylece onlara ibadet ediyorlar" buyurdu. Daha sonra Rasulullah (s.a.s):
"Ey Adiyy! Ne dersin? Seni "Allah en büyüktür" denilmesi mi kaçırdı? Allah'tan başka daha büyük bir şey biliyor musun? Seni kaçıran nedir? "La ilahe illallah" denilmesi mi seni kaçırdı? Allah'tan başka ibadete layık ilah biliyor musun?" buyurup onu İslam'a davet etti. Adiyy gerçek bir şahadetle şehadette bulunarak müslüman oldu.
Adiyy şöyle anlatır:
"Gördüm ki Rasulullah'ın yüzü açıldı, neşelendi ve şöyle buyurdu:
"Muhakkak ki yahudiler gazaba uğramışlardır, hristiyanlar ise sapılmışlardır."
Bu ayeti Huzeyfe b. Yeman, Abdullah b. Abbas ve başkaları aynı şekilde tefsir etmişlerdir.
Suddi (r.a) bu ayet hakkında şöyle diyor:
"Onlar insanları nasihatçı kabul ettiler. (Yani insanların öğütlerini dinlediler). Allah'ın kitabını ise terk edip arkalarına attılar. İşte bunun içindir ki Allah (c.c): "Oysa tek olan Allah'tan başkasına ibadet etmemekle emrolunmuşlardı." buyurmuştur.
O bir şeyi haram kıldığında o haramdır. O'nun helal kıldığı helaldir. Koyduğu kanuna tabi olunur. Hükmettiği şey uygulanır.
"Ondan başka ibadete layık ilah yoktur. Allah koştukları eşlerden münezzehtir."
Ortaklardan, benzerlerden, yardımcılardan, zıtlar-dan, çocuklardan münezzeh, mukkaddes ve yücedir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:"İnsanlar arasında Allah'ı bırakıp O'na koştukları eşleri Allah gibi sevenler vardır. Halbuki iman edenlerin Allah'ı sevmesi her şeyden fazladır. Zulmedenler azaba uğrayacakları zaman hiç tartışmasız bütün kuvvetin tümüyle Allah'ın olduğunu ve Allah'ın vereceği azabın gerçekten şiddetli olduğunu bir bilselerdi." (Bakara: 165)
Allah (c.c) bazı kimselerin Allah'tan başkalarım Allah kadar sevdiklerini söylüyor. Bundan apaçık anlıyoruz ki, bu kimseler Allah'ı çok sevdikleri halde bazı şeyleri Allah kadar sevdikleri için müşrik oluyorlar.
Allah'tan başkalarını Allah kadar sevenler cehennemin azabını hak ettiklerine göre, Allah'tan başkasını Allah'tan çok seven veya Allah'ı hiç sevmeyenlerin durumu acaba nasıl olur?
İhlaslı olan bir mü'min sadece Allah'ı sever. Diğer insanlara ise Allah için sevgi besler veya Allah için buğz eder (sevmez). İşte gerçek iman ve ihlas budur.
Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur: "Kim "La ilahe illallah" derse ve Allah'tan başka tapılanları reddederse malı ve kanı haram olur. Onun hesabı Allah'a aittir." (Müslim)
Bu hadisi şerif "La ilahe illallah"ın manasını en güzel şekilde açıklayan hadistir. "La ilahe illallah"ı sadece dille söylemek, kişinin malını ve kanını haram kılmaz. Hatta kişi manasını bilerek ve tasdik ederek söylese bile kabul edilmez. Ancak ve ancak manasını bilip kalbiyle ve diliyle tasdik ederek, Allah'tan başka ibadet edilenleri de reddederek söyleyen kimsenin malı ve kanı haram olur. Bu hususta şüphe eden veya duraklayanın malı ve kanı kesinlikle haram olmaz.
"De ki: Benim yolum budur. Ben ve bana uyanlar bilerek insanları Allah'a çağırırı/. Allah'ı tenzih ederiz. Ben Allah'a ortak koşanlardan değilim."(Yusuf: 108)
Allah (c. c) insanlar ve cinler için göndermiş olduğu son rasulü Muhammed (s.a.s)'e şöyle söylemesini emrediyor:
"Ben, insanları İslam'a bilerek, şuurlu olarak ve kesin delillere dayanarak davet ederim. Bana bağlı olanlar da insanlara İslam'ı benim gibi tebliğ ederler."
"Allah'ı tenzih ederiz."
O'nu yüceltir, bütün noksan sıfatlardan ve mahlukata benzemekten tenzih ve takdis ederiz.
O'nun ortağı, dengi, benzeri, çocuğu, babası, arkadaşı, yardımcısı veya O'na bir şey hatırlatacak herhangi biri yoktur. O, bütün bunlardan yüce ve münezzehtir. O'nun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Bilakis bütün yarattıkları O'na muhtaçtır.
"Ben Allah'a ortak koşanlardan değilim."
Ben şirkten ve şirk ehlinden uzağım. Onlar benden değildir, ben de onlardan değilim.
İbn-i Abbas (r.a) şöyle rivayet ediyor:
Rasulullah (s.a.s) Muaz İbn-i Cebel (r.a)'ı Yemen'e gönderdiği zaman O'na şöyle dedi:
"Sen ehli kitaptan bir topluluğa gidiyorsun. Onları ilk davet edeceğin şey "La ilahe illallah" olsun. Eğer onlar bunu kabul ederlerse, onlara Allah'ın bir gün ve gecede beş vakit namazı farz kıldığını bildir. Bunu kabul ederlerse onlara bildir ki; Allah zenginlerin, fakirlere zekat vermesini emretmiştir. Bunu da kabul ederlerse en iyi malları haksız olarak almaktan sakın ve mazlumun bedduasından kork, çünkü onunla Allah arasında engel yoktur."(Buhari, Müslim)
Bu hadisten apaçık anlaşılıyor ki; bir kişi İslam'a davet edilirken ona bütün ibadetlerden hatta namazdan da önce: "La ilahe illallah" açıklanır. Kişi ancak bunu kabul ettikten sonra İslam'ın diğer emirleri önem sırasına göre anlatılır. Hadiste "La ilahe illallah"tan sonra sırasıyla namaz ve zekatın zikredilmesi bu ibadetlerin ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.
Yalnız bu ibadetlerin zikredilip diğerlerinin zikredil-memesi, İslam'ı yeni kabul eden kişilerin namaz ve zekat dışındaki ibadetleri yapmakla yükümlü olmadıklarını göstermez. Özellikle bu iki ibadetin zikredilmesinin diğer bir sebebi de, bu ibadetlerin yerine getirilip getirilmediğinin fark edilmesidir. Çünkü, oruç gibi bazı ibadetler genellikle Allah ile kul arasında olduğu için bunların yerine getirilip getirilmediğini tespit etmek zordur.
İslam'ı kabul ettiği halde namazı kılmayan ve zekatı vermeyenlere savaş açılır.
Ehli kitap (yahudi ve hristiyanlar)'dan olanlar "La ilahe illallah"ı ya bilmezler ya da gerçek manasını bilip ona göre amel etmezler. Bunlara önce "La ilahe illallah"ın manası anlatılır ve buna uygun amelle emredilirler. Ancak bunu kabul ederlerse İslam'a girmiş ve diğer ibadetlerden sorumlu olmuş olurlar.
Sehl b. Sa'd (r.a) şöyle rivayet etmiştir:"Hayber savaşında Rasulullah (s.a.s) şöyle dedi:
"Yarın sancağı öyle bir kimseye vereceğim ki; Allah ve Rasulü onu sever, o da Allah ve Rasulünü sever. Allah'ın onu vesile ederek bize zafer nasip etmesini umarım."
Sahabeler o geceyi Rasulullah (s.a.s)'in sancağı kime vereceğinin merakı içinde ve aralarında bunu konuşarak geçirdiler. Sabahleyin hepsi sancağın kendisine verileceğinden umutlu olarak Rasulullah'a gittiler.
Rasulullah (s.a.s): "Ali b. Ebi Talip nerede?" diye sordu. "Gözünden rahatsız" dediler. Rasulullah (s.a.s):
"Onu çağırın" dedi. Sahabeler onu çağırdılar. Rasulullah (s.a.s) gözüne tükürüp ona dua edince sanki daha evvel şikayeti yokmuş gibi iyileşti. Rasulullah (s.a.s) sancağı ona verdi ve şöyle dedi:
"Onların bulundukları yere dikkatle gir. Onları İslam'a davet et. Onlara Allah (c.c)'nun onların üzerindeki haklarını bildir. Allah'a yemin ederim ki, senin vasıtanla bir kimsenin hidayete ermesi, senin için kırmızı develerden daha hayırlıdır."
(Buhari, Müslim)
Bu hadisi şerifte geçen: "O Allah ve Rasulünü sever, Allah ve Rasulü de onu sever" sözü yalnız Ali (r.a)'ye has bir özellik değildir. Bu özellik bütün mü' minler için geçerlidir. Fakat bu sözlerin Ali (r.a) için özel olarak söylenmesi onun faziletini gösterir.
"Allah'ın onu vesile ederek bize zafer nasip etmesini umarım." sözü Rasulullah'a has bilgilerdendir. Ayrıca Ali (r.a)'nin gözünün derhal şifa bulması da yine Rasulullah'a ait bir özelliktir.
Sahabelerin o geceyi, Rasulullah'ın kime sancak vereceğinin merakı içinde ve aralarında bunu konuşarak geçirmeleri, sahabelerin ilimde ve imanda ne kadar yüksek seviyede olduklarını, Allah yolunda cihadda ve hayırlı şeylerde nasıl birbirleriyle yarıştıklarını gösterir.
"Onların bulundukları yere dikkatle gir." sözü acele ve heyecana kapılmadan, düşünerek ve tedbirli olarak savaşmanın gerektiğini gösteriyor.
"Onları İslam'a davet et" sözü savaşta öncelikle İslam'ı tebliğ etmenin şart olduğunu bildiriyor. Fakat daha önce tebliğ yapılmışsa ikinci bir tebliğ yapılmadan saldırılabilir.
Bu hadisten bir insanın hidayetine vesile olmanın ne kadar sevap olduğunu anlıyoruz.
La ilahe illallah'ın manasını daha önce geniş olarak açıklamıştık. Bu konuyu tekrar ele almamızdaki sebep; bazı ayet ve hadislerle konuya daha fazla açıklık getirmek ve bütün ibadetlerin sadece Allah'a yapılması gerektiğini, ölülerden veya ölmüş salih kimselerden veyahut meleklerden yardım istemenin ve onları yardıma çağırmanın şirk olduğunu zihinlere iyice yerleştirmektir.
Aşağıda zikredeceğimiz ayetler böyle kişiler hakkında nazil olmuştur.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor: "De ki: "O'nun dışında (ilah olarak) öne sürdüklerinizi çağırın. Onlar sizden ne zararı uzaklaştırabilirler ne de onu yararınıza dönüştürebilirler."Onların taptıkları da Rablerine daha yakın olmak için vesile ararlar. O'nun rahmetini umarlar, azabından da korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı korkunçtur." (İsra: 56-57)
Şimdi bu ayetleri inceleyelim:
"Ey Muhammedi Allah'tan başkasına ibadet eden şu müşriklere de ki: "O'nun dışında (ilah olarak) öne sürdüklerinizi çağırın."
Yani; putları, ortaklan çağırın. Onlara yalvarın ve onlardan isteyin. Şüphesiz ki onlar sizin bir sıkıntınızı dahi gidermeye ve değiştirmeye güç yetiremezler. Sıkıntıyı sizden alıp başkasına da veremezler. Fakat bütün bunlara kadir olan ancak ve ancak eşi ve şeriki bulunmayan Allah'tır.
Avfi, İbn-i Abbas'tan rivayetle bu ayet konusunda şöyle dediğini bildirir:"Şirk ehli diyorlar ki: "Biz meleklere, Mesih'e (İsa'ya) ve Uzeyr'e ibadet ederiz." Onların ibadet ettikleri; Melekler, Mesih ve Uzeyr idi."
"Onların taptıkları da Rablerine daha yakın olmak için vesile ararlar."
Buhari, Abdullah b. Mes'ud'un bu ayet hakkında şöyle dediğini nakleder:"İnsanlardan bir topluluk cinlerden bir topluluğa tapıyordu. Cinler müslüman oldular ama onlara ibadet eden insanlar bunlara ibadet etmeye devam ettiler."
Abdullah b. Mes'ud'un sözünden ayetteki "vesile" nin "İslam" manasına geldiği anlaşılmaktadır.
"Onun rahmetini umarlar, azabından da korkarlar."
İbadet; ancak korku ve ümitle tamamlanıl'. Korkuyla kişi kötülüklerden sakınır, ümitle itaate devam eder.
"Çünkü Rabbinin azabı korkunçtur."
Allah'tan sakınılması ve cehenneme düşüp yanmaktan kaçınılması gerekir. Ateş azabından Allah'a sığınırız.
Bu ayetlerden apaçık anlaşılan gerçek şu ki: İnsanın salih kimseleri Allah'la kendisi arasında vasıta tayin ederek bunların kendisini Allah'a yaklaştıracağına inanması veya zannetmesi büyük şirklerdendir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:"Onlar Allah'ı bırakıp hahamlarını, papazlarını(din adamlarını) ve Meryem oğlu Mesih'i Rab edindiler." (Tevbe: 31)
İmam Ahmed, Timsizi ve İbn-i Cebir'in çeşitli yollardan olmak üzere Adiyy b. Hatam (r.a)'den rivayetlerine göre Rasulullah (s.a.s)'in daveti ona ulaştığında Şam'a kaçmıştı. O, cahiliyyet devrinde hristiyan olmuştu. Kız kardeşi ile birlikte kavminden bir grup esir edilmişti. Sonra Rasulullah (s.a.s) kız kardeşine ihsanda bulundu ve ona hediyeler verdi. O da kardeşine dönerek onu İslam'ı kabule ve Rasulullah (s.a.s)'in yanına gelmeye teşvik etti. Adiyy Medine'ye geldi. Kabilesi Taya içinde olup babası Hatam et-Tai cömertliğiyle meşhurdu. İnsanlar onun geldiğini haber verdiler. Adiyy boynunda gümüşten bir haç olduğu halde Rasulullah (s.a.s)'in yanına girdi. O sırada Rasulullah (s.a.s): "Onlar Allah'ı bırakıp hahamlarını, papazlarını (din adamlarını) ve Meryem oğlu Mesih'i Rab edindiler" ayetini okudu. Bunun üzerine Adiyy Rasulullah'a dedi ki:
"Muhakkak onlar, onlara ibadet etmiyorlar ki" dedi.
Rasulullah (s.a.s):
"Onlar Allah'ın helal kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helal kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı?" dedi. Adiyy b. Hatem: "Evet" deyince Rasulullah (s.a.s):
"işte böylece onlara ibadet ediyorlar" buyurdu. Daha sonra Rasulullah (s.a.s):
"Ey Adiyy! Ne dersin? Seni "Allah en büyüktür" denilmesi mi kaçırdı? Allah'tan başka daha büyük bir şey biliyor musun? Seni kaçıran nedir? "La ilahe illallah" denilmesi mi seni kaçırdı? Allah'tan başka ibadete layık ilah biliyor musun?" buyurup onu İslam'a davet etti. Adiyy gerçek bir şahadetle şehadette bulunarak müslüman oldu.
Adiyy şöyle anlatır:
"Gördüm ki Rasulullah'ın yüzü açıldı, neşelendi ve şöyle buyurdu:
"Muhakkak ki yahudiler gazaba uğramışlardır, hristiyanlar ise sapılmışlardır."
Bu ayeti Huzeyfe b. Yeman, Abdullah b. Abbas ve başkaları aynı şekilde tefsir etmişlerdir.
Suddi (r.a) bu ayet hakkında şöyle diyor:
"Onlar insanları nasihatçı kabul ettiler. (Yani insanların öğütlerini dinlediler). Allah'ın kitabını ise terk edip arkalarına attılar. İşte bunun içindir ki Allah (c.c): "Oysa tek olan Allah'tan başkasına ibadet etmemekle emrolunmuşlardı." buyurmuştur.
O bir şeyi haram kıldığında o haramdır. O'nun helal kıldığı helaldir. Koyduğu kanuna tabi olunur. Hükmettiği şey uygulanır.
"Ondan başka ibadete layık ilah yoktur. Allah koştukları eşlerden münezzehtir."
Ortaklardan, benzerlerden, yardımcılardan, zıtlar-dan, çocuklardan münezzeh, mukkaddes ve yücedir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:"İnsanlar arasında Allah'ı bırakıp O'na koştukları eşleri Allah gibi sevenler vardır. Halbuki iman edenlerin Allah'ı sevmesi her şeyden fazladır. Zulmedenler azaba uğrayacakları zaman hiç tartışmasız bütün kuvvetin tümüyle Allah'ın olduğunu ve Allah'ın vereceği azabın gerçekten şiddetli olduğunu bir bilselerdi." (Bakara: 165)
Allah (c.c) bazı kimselerin Allah'tan başkalarım Allah kadar sevdiklerini söylüyor. Bundan apaçık anlıyoruz ki, bu kimseler Allah'ı çok sevdikleri halde bazı şeyleri Allah kadar sevdikleri için müşrik oluyorlar.
Allah'tan başkalarını Allah kadar sevenler cehennemin azabını hak ettiklerine göre, Allah'tan başkasını Allah'tan çok seven veya Allah'ı hiç sevmeyenlerin durumu acaba nasıl olur?
İhlaslı olan bir mü'min sadece Allah'ı sever. Diğer insanlara ise Allah için sevgi besler veya Allah için buğz eder (sevmez). İşte gerçek iman ve ihlas budur.
Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur: "Kim "La ilahe illallah" derse ve Allah'tan başka tapılanları reddederse malı ve kanı haram olur. Onun hesabı Allah'a aittir." (Müslim)
Bu hadisi şerif "La ilahe illallah"ın manasını en güzel şekilde açıklayan hadistir. "La ilahe illallah"ı sadece dille söylemek, kişinin malını ve kanını haram kılmaz. Hatta kişi manasını bilerek ve tasdik ederek söylese bile kabul edilmez. Ancak ve ancak manasını bilip kalbiyle ve diliyle tasdik ederek, Allah'tan başka ibadet edilenleri de reddederek söyleyen kimsenin malı ve kanı haram olur. Bu hususta şüphe eden veya duraklayanın malı ve kanı kesinlikle haram olmaz.
LA İLAHE İLLALLAH'A DAVET ETMEK
Allah (c. c) şöyle buyuruyor:"De ki: Benim yolum budur. Ben ve bana uyanlar bilerek insanları Allah'a çağırırı/. Allah'ı tenzih ederiz. Ben Allah'a ortak koşanlardan değilim."(Yusuf: 108)
Allah (c. c) insanlar ve cinler için göndermiş olduğu son rasulü Muhammed (s.a.s)'e şöyle söylemesini emrediyor:
"Ben, insanları İslam'a bilerek, şuurlu olarak ve kesin delillere dayanarak davet ederim. Bana bağlı olanlar da insanlara İslam'ı benim gibi tebliğ ederler."
"Allah'ı tenzih ederiz."
O'nu yüceltir, bütün noksan sıfatlardan ve mahlukata benzemekten tenzih ve takdis ederiz.
O'nun ortağı, dengi, benzeri, çocuğu, babası, arkadaşı, yardımcısı veya O'na bir şey hatırlatacak herhangi biri yoktur. O, bütün bunlardan yüce ve münezzehtir. O'nun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Bilakis bütün yarattıkları O'na muhtaçtır.
"Ben Allah'a ortak koşanlardan değilim."
Ben şirkten ve şirk ehlinden uzağım. Onlar benden değildir, ben de onlardan değilim.
İbn-i Abbas (r.a) şöyle rivayet ediyor:
Rasulullah (s.a.s) Muaz İbn-i Cebel (r.a)'ı Yemen'e gönderdiği zaman O'na şöyle dedi:
"Sen ehli kitaptan bir topluluğa gidiyorsun. Onları ilk davet edeceğin şey "La ilahe illallah" olsun. Eğer onlar bunu kabul ederlerse, onlara Allah'ın bir gün ve gecede beş vakit namazı farz kıldığını bildir. Bunu kabul ederlerse onlara bildir ki; Allah zenginlerin, fakirlere zekat vermesini emretmiştir. Bunu da kabul ederlerse en iyi malları haksız olarak almaktan sakın ve mazlumun bedduasından kork, çünkü onunla Allah arasında engel yoktur."(Buhari, Müslim)
Bu hadisten apaçık anlaşılıyor ki; bir kişi İslam'a davet edilirken ona bütün ibadetlerden hatta namazdan da önce: "La ilahe illallah" açıklanır. Kişi ancak bunu kabul ettikten sonra İslam'ın diğer emirleri önem sırasına göre anlatılır. Hadiste "La ilahe illallah"tan sonra sırasıyla namaz ve zekatın zikredilmesi bu ibadetlerin ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.
Yalnız bu ibadetlerin zikredilip diğerlerinin zikredil-memesi, İslam'ı yeni kabul eden kişilerin namaz ve zekat dışındaki ibadetleri yapmakla yükümlü olmadıklarını göstermez. Özellikle bu iki ibadetin zikredilmesinin diğer bir sebebi de, bu ibadetlerin yerine getirilip getirilmediğinin fark edilmesidir. Çünkü, oruç gibi bazı ibadetler genellikle Allah ile kul arasında olduğu için bunların yerine getirilip getirilmediğini tespit etmek zordur.
İslam'ı kabul ettiği halde namazı kılmayan ve zekatı vermeyenlere savaş açılır.
Ehli kitap (yahudi ve hristiyanlar)'dan olanlar "La ilahe illallah"ı ya bilmezler ya da gerçek manasını bilip ona göre amel etmezler. Bunlara önce "La ilahe illallah"ın manası anlatılır ve buna uygun amelle emredilirler. Ancak bunu kabul ederlerse İslam'a girmiş ve diğer ibadetlerden sorumlu olmuş olurlar.
Sehl b. Sa'd (r.a) şöyle rivayet etmiştir:"Hayber savaşında Rasulullah (s.a.s) şöyle dedi:
"Yarın sancağı öyle bir kimseye vereceğim ki; Allah ve Rasulü onu sever, o da Allah ve Rasulünü sever. Allah'ın onu vesile ederek bize zafer nasip etmesini umarım."
Sahabeler o geceyi Rasulullah (s.a.s)'in sancağı kime vereceğinin merakı içinde ve aralarında bunu konuşarak geçirdiler. Sabahleyin hepsi sancağın kendisine verileceğinden umutlu olarak Rasulullah'a gittiler.
Rasulullah (s.a.s): "Ali b. Ebi Talip nerede?" diye sordu. "Gözünden rahatsız" dediler. Rasulullah (s.a.s):
"Onu çağırın" dedi. Sahabeler onu çağırdılar. Rasulullah (s.a.s) gözüne tükürüp ona dua edince sanki daha evvel şikayeti yokmuş gibi iyileşti. Rasulullah (s.a.s) sancağı ona verdi ve şöyle dedi:
"Onların bulundukları yere dikkatle gir. Onları İslam'a davet et. Onlara Allah (c.c)'nun onların üzerindeki haklarını bildir. Allah'a yemin ederim ki, senin vasıtanla bir kimsenin hidayete ermesi, senin için kırmızı develerden daha hayırlıdır."
(Buhari, Müslim)
Bu hadisi şerifte geçen: "O Allah ve Rasulünü sever, Allah ve Rasulü de onu sever" sözü yalnız Ali (r.a)'ye has bir özellik değildir. Bu özellik bütün mü' minler için geçerlidir. Fakat bu sözlerin Ali (r.a) için özel olarak söylenmesi onun faziletini gösterir.
"Allah'ın onu vesile ederek bize zafer nasip etmesini umarım." sözü Rasulullah'a has bilgilerdendir. Ayrıca Ali (r.a)'nin gözünün derhal şifa bulması da yine Rasulullah'a ait bir özelliktir.
Sahabelerin o geceyi, Rasulullah'ın kime sancak vereceğinin merakı içinde ve aralarında bunu konuşarak geçirmeleri, sahabelerin ilimde ve imanda ne kadar yüksek seviyede olduklarını, Allah yolunda cihadda ve hayırlı şeylerde nasıl birbirleriyle yarıştıklarını gösterir.
"Onların bulundukları yere dikkatle gir." sözü acele ve heyecana kapılmadan, düşünerek ve tedbirli olarak savaşmanın gerektiğini gösteriyor.
"Onları İslam'a davet et" sözü savaşta öncelikle İslam'ı tebliğ etmenin şart olduğunu bildiriyor. Fakat daha önce tebliğ yapılmışsa ikinci bir tebliğ yapılmadan saldırılabilir.
Bu hadisten bir insanın hidayetine vesile olmanın ne kadar sevap olduğunu anlıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder